12 Nisan 2010 Pazartesi

Kim dinler kalbimin ince sızılarını..

Yıllar sonra yeniden sınav heyecanıyla yollardayım. Heyecan mı dedim, aslında yoktu, yola çıktıktan sonra geldi yerini buldu :)
Okul bahçesindeki veli yoğunluğunu görünce ne kadar yaşlıyım dedim kendi kendime, sonra veliler sağa öğrenciler sola anonsu yapılınca veli zannetiğim bi çok kişinin öğrenci adayı olduğunu farkedip, en azından benim saçlarımda beyazlar yok dedim, kendimi teselli ettim. Sonra onları tebrik ettim içimden.
**
Sınavın bitmesine 20 dk. vardı ben çıkarken. Labirent gibi dolana dolana çıkış kapısını bulduğumda kalabalık bir grup bana bakıyordu. Herkesin beklediği biri vardı, ellerinde dua kitapları.. İşte o an savaştan çıkmış gibi hissettim. Gözlerim doldu.
**
ne için di bu savaş..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder