Şu yağan karlar gönlümün ceza-i müeyyidesi

hayatımda belki de ilk defa zamanın hızlı akmasını istiyor,

güzel günleri sabırsızlıkla bekliyorum.

Kim dinler kalbimin ince sızılarını..

Yıllar sonra yeniden sınav heyecanıyla yollardayım. Heyecan mı dedim, aslında yoktu, yola çıktıktan sonra geldi yerini buldu :)
Okul bahçesindeki veli yoğunluğunu görünce ne kadar yaşlıyım dedim kendi kendime, sonra veliler sağa öğrenciler sola anonsu yapılınca veli zannetiğim bi çok kişinin öğrenci adayı olduğunu farkedip, en azından benim saçlarımda beyazlar yok dedim, kendimi teselli ettim. Sonra onları tebrik ettim içimden.
**
Sınavın bitmesine 20 dk. vardı ben çıkarken. Labirent gibi dolana dolana çıkış kapısını bulduğumda kalabalık bir grup bana bakıyordu. Herkesin beklediği biri vardı, ellerinde dua kitapları.. İşte o an savaştan çıkmış gibi hissettim. Gözlerim doldu.
**
ne için di bu savaş..

Aşıklık ne müşkil haldir.

"kerem ile aslı" bitti

ben de bittim.

Söz büyüdür! Olur mu, olur ;)

Bugün tefsir dersi için biraz erken yola çıkmıştım. Malum, İstanbul trafiği.. Sanırım biraz abartmışım, bir buçuk saat sürer dediğim yol yarım saatte bitmişti. Derslerimizin merkezi bir yerde olmasının avantajını kullanarak en yakındaki kitapçıya girdim. Gözüme ilk çarpan, Sadık Yalsızuçanlar ın yazdığı "kerem ile aslı" ve sonrasında da Hekimoğlu İsmail in yazdığı "bir deliyle evlendim" oldu. Raflarda ki %50 indirim yazısını farkettiğimde raflara daha dikkatli bakarak almayı düşündüğüm bi çok kitabı buldum. Sonra indirim yazısına biraz daha dikkatli baktığımda fiyatı düşük olan ikinci kitaba %50 indirim yapıldığını farkettim ki, aldığım kitaplar birer birer yerlerine geri döndüler :)) ilk iki kitap hariç tabi.
Okumak bu kadar zevkli iken, yazmanın keyfini düşünemiyorum. Bi gün bana da nasib olur mu?